Mijn yoga journey

Voordat ik met yoga begon was het altijd druk in mijn hoofd. Voordat ik in slaap viel lag ik vaak uren wakker. Te malen over alles wat er die dag gebeurt was en wat er nog komen zou de volgende dag. Ik racete van hot naar her. Mijn leven was net zo druk als mijn hoofd. Nooit nam ik de tijd om echt stil te staan in het hier en nu. Wandelen hielp me wel om weer wat rust te vinden en mijn gedachtes op een rijtje te zetten maar echt stil, nee dat werd het niet. 

Ik vond het spannend om te zijn met mezelf. Ik vond mezelf niet goed genoeg. Niet voor anderen maar ook niet voor mezelf. Ik fladderde maar wat rond en durfde mezelf eigenlijk niet te laten zien. Want ja, wie was ik nu eigenlijk? Welke dromen had ik en durfde ik daar wel in te geloven dat ze uit konden komen?

Allerlei vormen van yoga had ik al geprobeerd. Vooral power yoga was hot dus deed ik mee aan verschillende lessen maar tja, hoe deden mensen dat? Ik deed veel krachttraining dus had behoorlijk wat kracht maar jezelf in al die houdingen wurmen. Ik snapte niet hoe anderen dit zo ontspannen vonden. Savasana was voor mij eindelijk het moment waarop ik opgelucht adem kon halen. Eindelijk hoefde ik niets meer te doen, alleen maar uit te rusten. Wat ik toen nog niet wist was dat ik hard op een burn-out af denderde en dat ik die rust harder nodig had dan ik dacht. 

Ik had de behoefte om weg te gaan. In mijn eentje. Niet doen wat anderen van mij verwachten, nee eens doen wat ik wilde. Omdat ik wel wilde leren surfen ging ik mee op een surf & yoga vakantie voor vrouwen in de prachtige Algarve in Portugal. Vooraf had ik niet geweten dat deze vakantie mijn leven zou veranderen. Voor het eerst maakte ik kennis met onderdelen van yin yoga. De docente had zo veel kennis en vertelde zulke mooie dingen terwijl we in de houdingen lagen, dat dit me tot de dag van vandaag is bijgebleven. Een goede docente kan echt HET verschil maken. Het zaadje was geplant om ooit zelf ook yogadocent te worden. Als ik terugkijk naar de docentes die ik daarvoor in Nederland had gehad, was het verschil wel heel erg groot. Heb ik echt yoga gedaan? Of was het meer fitness? Het stuk mindful in je lichaam aanwezig zijn raakte me. Waar we vaak maar door denderen, leerde ik in Portugal om te verstillen. Om te zijn met mijn lichaam en daar echt met zachtheid mee te bewegen. Nog altijd denk ik met heel veel dankbaarheid terug aan die vakantie. Als ik toen niet voor mezelf had gekozen, had ik dit pad nooit bewandeld. 

Na het lopen van een halve marathon gaf mijn lichaam het op. Ik kreeg een pittige liesblessure waardoor ik een tijd moest stoppen met sporten. Blijkbaar had ik een les te leren die ik nog niet onder ogen wilde komen. Pas na drie jaar stapte ik binnen bij de fysio die me toch maar aanraadde om weer yoga te gaan doen. 

Het zaadje wat toen in Portugal geplant was kwam nu langzaam tot bloei. Ze zeggen vaak dat yoga vanzelf bij je terugkomt. Ook nu kwam yoga op het juiste moment weer terug op mijn pad. Ik wilde de kracht van yoga gaan delen met anderen. Lang heb ik getwijfeld tussen de vinyasa opleiding en de yin opleiding. Vinyasa was toch veel beter met alle lenige houdingen, dan zou ik er uit zien als een ‘echte yogi’. Tot ik me realiseerde dat juist die rust en ontspanning die ik ervaar in een yin les een echt cadeau is voor de ander. Met mijn woorden de ander weer laten voelen vanuit het hart, dat is een echte kunst. 

Zo geschiedde en startte ik met mijn yin opleiding. Ik heb een prachtige reis mogen maken en verschillende lagen van mezelf kunnen afpellen. Yin yoga is de manier om uit mijn hoofd in mijn lichaam te zakken. Minder te doen en meer te zijn. Bij alles wat er nu is. Niet morgen, niet gisteren, in het hier en nu. Yin yoga leerde me om weer mezelf te mogen zijn en te mogen rusten. Ik ben weer van mijn lichaam gaan houden en het heeft het pad geopend vanuit mijn hart. Steeds meer keuzes kan ik maken vanuit die plek en is de yogamat de plek geworden waar ik thuis kan komen. Een prachtige plek in mezelf.